Τί θα πει ΤΙΜΩ τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου- όχι φυσικά με λαμπιόνια, συντριβάνια και άκομψα “καλλι”τεχνήματα.
353.000 σφαγιασθέντες αποζητούν αληθινή Δικαίωση. Μπορεί να τιμά κάποιος που είναι έντιμος, όχι μόνον κοινωνικά και οικονομικά ( αλλά και πολιτικά. Ο πολιτικά άτιμος, ο ανέντιμος τί να τιμήσει και με ποιόν τρόπο; Όταν δεν αντιδρά με την αποδυνάμωση του στρατεύματος και την απομάκρυνση ενός ολόκληρου Σώματος Στρατού; Όταν συνάπτει “αδελφοσύνες” με απογόνους σφαγέων και χαριεντίζεται με υποκινητές επεισοδίων και εισβολών στον Έβρο και τα νησιά μας; Όταν διοργανώνει ως νυν ή πρώην αιρετός τουριστικά πακέτα, στο όνομα μιας δήθεν φιλίας, φυσικά προς οικονομικό όφελος, με οπαδούς αυτών που έσφαξαν τους παππούδες μας, λεηλάτησαν τις προαιώνιες περιουσίες μας και κατοικούν, πολλές φορές, μέχρι και σήμερα, στα σπίτια που περπάτησαν οι γιαγιάδες μας; Όταν υποδέχεται και διοργανώνει την έλευση και εγκατάσταση λαθρομεταναστών στην ενδοχώρα σε βάρος της οικονομίας, ασφάλειας και προοπτικής όλων των Ελλήνων; Όταν μόνο την τελευταία δεκαετία οδηγεί στην ξενιτιά και σε ένα νέο ξεριζωμό περισσότερους από 353.000 νεοέλληνες, μια νέα “γενοκτονία”; Όταν διασπαθίζει αποθεματικά και αποταμιεύσεις πενήντα χρόνων, κουρεύοντας μισθούς και συντάξεις; Όταν οδηγεί περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων της Ελλάδας, του δήθεν ισχυρού ευρώ, κάτω από τα όρια της φτώχειας; Όταν υποβαθμίζει σε διεθνές επίπεδο το κύρος της χώρας, συνθηκολογεί και υποτάσσεται σε εχθρικές και ανιστόρητες αξιώσεις, υποκινούμενες από ξένα κέντρα, για την Ελληνικότητα της μίας και μοναδικής Μακεδονίας; Όταν οδηγεί τον μη προνομιούχο, τον μικρό και μικρομεσαίο αγρότη, υπάλληλο και επιχειρηματία, παρά τους κόπους του, στην αβεβαιότητα για το παρόν και το μέλλον του; Όταν διαπλέκεται με τα μέσα ενημέρωσης τα οποία παύουν να πληροφορούν αλλά, αντιθέτως, προπαγανδίζουν και παραπληροφορούν, υπηρετώντας εμμίσθως συμφέροντα και όχι την αλήθεια ή την κοινωνία;
Όταν η αξία, η αλήθεια, ο κόπος, η επιτυχία δεν επιβραβεύονται, αλλά αντίθετα κερδίζει το μέσον, ο κολλητός, ο μιζαδόρος, ο προδότης; Όταν κερδίζονται εκλογές όχι με το προτεινόμενο πρόγραμμα ή το έργο που πραγματοποιήθηκε αλλά με διορισμούς- ακόμα και για έναν μήνα-, υποσχέσεις διορισμών, μεταθέσεων, εξυπηρετήσεων κάθε είδους- ακόμα και παράνομων-, εκβιάσεις συνειδήσεων, απειλές- για καταγγελίες σε δημόσιες υπηρεσίες, μεταθέσεις, απολύσεις, ακόμα και εξαγορές ψήφων με ζεστό χρήμα, μετρητά σε ανθρώπους που τους έμαθαν να μετρούν την αξία της ψήφου τους (και της υπόστασής τους ως πολίτες) με λίγα χαρτονομίσματα; Όταν πιέζεται η Δικαιοσύνη, διαφθείρεται η νομοθετική εξουσία, εκβιάζεται η Ιεραρχία, από ντόπια και ξένα συμφέροντα, που κρύβονται περιτέχνως πίσω από πολιτικά πρόσωπα, συνήθως περιορισμένης ευθύνης και αντίληψης, άβουλα, συχνά κοινές μαριονέτες; Όταν, φίλες και φίλοι, τα ανωτέρω κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του τόπου οι φιέστες, οι φωταγωγήσεις και οι χλιαρές γιορτούλες είναι περισσότερο για να αποκοιμήσουν (στον ύπνο της φτωχοποίησης, του αφελληνισμού, της θρησκευτικής αλλοτρίωσης και των μνημονίων) ιθαγενείς.
Με τις ανωτέρω καταστάσεις, που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, δεν μπορούμε να λέμε ότι τιμάται η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Αντίθετα μάλλον δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, όσο σκληρό και αν ακούγεται, για την επόμενη εθνική τραγωδία. Εκτός αν αφυπνιστούμε.
Και τιμήσουμε τους ένδοξους προγόνους μας με αρετή, τόλμη και ελευθεροφροσύνη, για μια Ελλάδα που θα ανήκει στο λαό της, στους Έλληνες.
Του Ιωάννη Μ.Παπαγιάννη, Διδάκτορος Νομικών Επιστημών, Δικηγόρου στον Άρειο Πάγο, μέλους των Δικηγορικών συλλόγων Θεσσαλονίκης & Μονάχου.
www.dr-papagiannis.gr
