Ο Ιάκωβος Σιανούδης αποκωδικοποιεί την αρχαία σχέση ανθρώπου και ζώου.
— Είναι αλήθεια ότι από μικρά παιδιά έχουμε οι άνθρωποι μια έμφυτη ροπή προς τα ζώα; Πώς μας επηρεάζει η διάδραση με αυτά;
Είναι αλήθεια. Εκείνοι που έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν κάποιο ζώο ως κατοικίδιο φαίνεται να επηρεάζονται με μοναδικό τρόπο στη ζωή τους, καθώς αναπτύσσουν και το κοινωνικό συναίσθημα πέρα από το ατομικό. Μπορεί να πει κανείς ότι, ερχόμενος κάποιος σε διάδραση με ένα ζώο, εκπαιδεύει ταυτόχρονα και τον εαυτό του, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που η εκπαίδευση αυτή αναθέτει στα κατοικίδια ανθρώπινες ιδιότητες. Συγκεκριμένα, τα ζώα μπορούν να γίνουν αποδέκτες συμπεριφορών και συναισθημάτων που, αρχικά, προορίζονταν για άλλο αντικείμενο, στην πορεία, όμως, προβλήθηκαν σε εκείνα με μια μη-συνειδητή εκουσιότητα.
— Πότε ξεκινά η διαδικασία αυτή και πού βασίζεται;
Η διαδικασία έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία. Ο άνθρωπος φαίνεται να έχει έναν εκπληκτικό μηχανισμό διάσπασης, ο οποίος τον βοηθά να αντιπαρέλθει τις δυσκολίες. Μπορεί να διαιρέσει τον εαυτό του στο ισχυρό και στο ανίσχυρο μέρος και να αποβάλει όποιο κομμάτι χρειάζεται, προβάλλοντάς το σε κάποιον άλλο. Φανταστείτε το σαν μία απόχρωση η οποία διαιρείται στα βασικά χρώματα που τη συνέστησαν. Το πράσινο χρώμα, για παράδειγμα, μπορεί να προκύπτει από την πρόσμειξη του έντονου κίτρινου και του μειλίχιου μπλε, όμως υπάρχουν περιπτώσεις που ο μειλίχιος χαρακτήρας του μπλε δεν γίνεται αποδεκτός, και το πράσινο φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να ζωγραφίσει επιτυχώς τον κοινωνικό καμβά…
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο LIFO
